மணம் கசியும் சிறுமலர்,
கனிந்து வீழும் பழமும் ,
அதனுள் கிடக்கும் வித்தும்
என ஏதோவொன்றாக சித்தரித்து
வந்தபின்
சுற்றிலும் நெளியும் சர்ப்பங்களைக்
கடக்கவியலா கானுயிர்
ஆனேன்
நெளிந்து வளைந்த சர்ப்பம்
பார்த்தபடி கடந்தது வாழ்வு ..
சில நாள் அச்சம்..
சிலநாள் அருவறுப்பு ..
சிலநாள் ஆர்வம்
சிலது வெகு நீளம்
வெகு சிறியது
வெகு அழகு கூட
நிறங்களோ வேறு வேறு
புள்ளிகளும் வரிகளும்
செதில் தீற்றல்களும்
ஒன்றுபோலில்லை மற்றது
அரவம் பார்ப்பது வழக்கமாகிப்போனபின்
ஒருநாள்
நான்
அமர்ந்திருந்த மேசையில் சிந்தியிருந்த
துளி விஷத்தை
நானே துடைத்தேன் யாருமறியாமல்
அல்லது அவ்வாறு நம்பியபடி...
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக