இலையுதிர்கால புத்தன்

நியாயமான அன்பு
நியாயமான மரியாதை
நியாயமான அனுகூலம்
நியாயமான அங்கீகாரம்
நியாயமான சேவை
நியாயமான கவனம்
நியாயமான புன்னகை
எதுவுமே நெருங்கவில்லை
அநியாயமான ஒவ்வொன்றையும்
நியாயமான ஒன்றாக்கிடும்
திறமையில்லை தானே
அநியாயமான வெம்பலோடு
செத்துப்போங்கள்
அதுவே இவ்வுலக நியாயம்
****************************************************

புத்தன் உறங்கிக்கிடக்கிறான்
இலையுதிர்கால மரத்தடியில்
கனவில் தளிராடியதே
போதுமாயிருக்கிறது

*****************************************************
நீதான் என்ற உறுதிப்படுத்தலுக்கு முன்பே முடித்துவிட்டது
நீயோ என்ற ஐயம்
*****************************
விழுவதற்கென்றே காத்திருப்பவர்களிடம்
கையசைத்தவாறே எழுவதான ஞானம் 
சித்திக்கட்டும்\
*************************************
பாதையை மறிப்பதாக
இழுத்துக் கொத்தாக்கி
கட்டிவைத்த இடுக்கிலிருந்து
முண்டி வெளிவந்து
சிரிக்கிறது ஒற்றை அரளி

***********************************************************
ஊஞ்சல் பார்க்கும்போது
மனசு கூட ஆடவில்லை
மட்டப்பாறையாகி விட்ட
அதோடு இனி என்ன செய்ய