நீர்மையின் காட்சிகள்

 

மஞ்சள்படிந்த படித்துறையின்
பாசிஓரங்களில்
எப்போது விழுந்த விதையுடையதென்று
தெரியாத
குட்டிஇலைகள் காட்டும் புதுப்பச்சையை
அனிச்சையாய்க் கிள்ளியபடி
குட்டையாய்க் கிடக்கும் நீருக்கும் 
ஒரு கல்லை எறிந்துவிட்டு...
போய்விடுகிறாய்
கவலையின்றி

*****************************************************

நீர்மையில்லாத புன்னகையோடு
நீ விஸ்தாரமாகப்
பாராட்டிக் கொண்டிருக்கும் போது

சடசடவெனக் கேட்டது
வேறொன்றுமில்லை
அன்பின் கோட்டை என்று நீ சொன்னாயே
அது நொறுங்கிய சப்தம்தான்

 *************************************************

 ஒரே ஒரு இலை 
எங்கிருந்தோ வந்து முன்வாசலில் கிடக்கிறது
ஒற்றையிலைக்கும்
வழியற்ற கற்கூடுகளின் நடுவே
என்னவோ ஆயாசத்தில் கிடக்கும்
முதுமகள் போலக் 
கிடந்தது சிலநொடி
முந்தானை உதறி எழும் அவள்போலவே
கடந்தும்போனது

 

 

 

 

சிறு திருக்குளம் பேசியபோது

இருள் மிதக்கும்

பரப்புக்கடியிலிருந்து 

வாலை உயரத்தூக்கி குனிந்திறங்கிய மீனின் 

அலட்சிய ஹும்" 

எனக்கோ

மேற்படிப் பூனைக்கோ

படிகளுக்கப்பால் நின்ற அரசமரம்

 இலைவழிஉறவாடலில்

அவ்வப்போது கேட்ட தட் தட்                                     

பகைதீர்த்த குறுவாள் ஒலி

படித்துறைக்கு மேலிருந்து

இறங்கி இறங்கி ஏறுகிறது

தூரத்து விளக்கொளி

சிறுமீன்களின் 

தெருவிளையாட்டு விதிகளை உடைத்து 

குறுக்கே புகுந்த 

நிலவைக் கடிந்து மீசை துடிக்க

நகரும் பூனையின் " மியாவ்"

எல்லாம் கலைத்துவிடுகிறது

என்றோ இடிந்து ஒட்டியிருந்த

படியின் கல்லொன்றை

அறியாது தட்டி விழவைத்து

"தளக்" எழுப்பிய

உங்கள் தடம்