பிராயத்தின் குழல்

சமுத்திரக்கரைகள் எப்போதும்போல கிளிஞ்சலுக்குள் சூரியனை அடைக்கப் பார்க்கின்றன

விலாத்தெறிக்க

துடுப்பு தள்ளுகிறான்

மனிதன்

*****************************

எப்படிக் கூப்பிடுவது

நிற்பது அறிந்தும்

நில்லாது போகும்

உன்னை

சற்றே படபடவென்றிருந்திருக்கலாம் உனக்கும்

பாவம் **********************************

பிராயத்தின் காற்றில் மேல்கீழாகப் புரள்கிறது

முன்நெற்றி குழல்கற்றை

ஞாபகங்களோடு

ஒதுக்கிவிட்டுக் கொள்கிறாள்

பனிக்கட்டி யானை

சமுத்திரத்திரத்தின் அலைகளில்
தவழ்ந்தும் அமிழ்ந்தும்
சமுத்திரம் தேடும் மீன்.

மகரப்பொன் தூளாகப்
பிறவி கொண்டு
மலரின் மணம்
உணரா சுவாசம் .

நிலவின் வெளிவட்டமும்
அதனோரக் கறையுமாக
இருந்தபடி
வளர்பிறை தேய்பிறை
வழிநடை..

கிளையிருக்கும் துளிரும்
விழுந்திருக்கும் சருகும்
ஒன்றாய் சரசரக்கிறதென்று
சொல்ல உனக்கு எங்ஙனம்
வாய்த்தது ....