கொரோனா கவிதைகள்

 அப்படியாம் இப்படியாம் என்றபோது 

வரக்கூடாது என்று வேண்டினேன்

தொண்டை கமறியபோது 

இருக்கக் கூடாது என்று வேண்டினேன்

சோதனைக்குக் கொடுத்துவிட்டு 

எண்ணிக்கையில் 

சேர்ந்துவிடக்கூடாது என வேண்டினேன்

மருத்துவமனையில் காத்திருக்கும்போது
நல்ல கழிப்பறை இருக்கவேண்டுமே 

என வேண்டினேன்

வேண்டாமலே கிடைத்திருக்கிறது 

சன்னலோரப் படுக்கையும்
ஒரு துண்டு வானமும்
பிழைத்துவிடுவேன்

கதைகளில் வந்த கானகம்

எங்கள் தெருவுக்கும்

பின்னாடி தெருவுக்கும் நடுவே
இருந்த கருவைத் தோப்புதான்
வடைதிருடும் நரி
கிணற்றில் விழும் சிங்கம்
விருந்துக்குப்போகும் குரங்கு
ஓநாயை ஏமாற்றும் கரடி
எல்லாம் வாழும் வனமென்று நம்பிக்கொண்டிருந்தோம்
பீக்காடாய்க் கிடந்த கருவைக் காட்டுக்குள் முள் குத்தாமல்
ஓரங்களிலேயே ஒதுங்கிவிட்டு
வரவைக்க
கருவைக்காடென்றே
சொல்லிவைத்த அம்மா கட்டிய கதை அது
கழித்துக்கட்டிய கருவைமண்ணில்
புதிய
தெருவே எழும்பி நிற்க
அறைக்குள் கழிப்பறை
அனைவர் வீட்டிலும்
தொலைக்காட்சி கார்ட்டூன்களில் நரி,
பரி,
சிங்கம்,கரடி எல்லாவற்றோடும் சிரித்து கதைபேசி
நூடுல்ஸ் விழுங்கும் பிள்ளைகள் தட்டிலிருந்து
ஆயாவுக்கு ஒரு வாய்
அம்மாவுக்கு ஒரு வாய்