சனி, அக்டோபர் 12, 2019

ஊறியநெல்

புழுங்கும் நெல்லின்
வாசமும் ஆவியும் வீச வீச
வியர்வை வழித்தெறிந்து
அன்னக்கூடைக்கு மாற்றுவாள் தங்கம்
ஓலைப்பாயில் ஆறும் அவிந்த நெல்லிலிருந்து
நாலுஅரிசியைத் தேற்றி மெல்லும் ருசியில்
உமியை எறிகிறான்
அரியணைத் திண்டிலிருந்து 
பூச்செண்டு எறியும் அரசபாவனை
சேர்ந்து தெறிக்கிறது
மிச்சமிருந்த முன்கைச்சேறு
சிரித்துக்கொள்கிறது
அவியல்காணக் காத்திருக்கும்
ஊறியநெல்


ஐந்திலிருந்து ஐந்துக்கு

முற்றிய வெற்றிலையின் காம்பைக்கூடக் 
கிள்ளி மென்றுகொள்வாள்
துளியும் வீணாக்காத
ஆத்தா
இந்த வாழ்க்கையும் அவளைப்போல
அட சனியன் 
அதேபோல சக்கையும் விழுங்குது
***************************************************
படிகள்
பார்த்து பார்த்து
அபிக்குட்டியை எச்சரிக்கிறாள் அம்மா
தாவுவதுதான் பிடிக்கிறது அவளுக்கு
ஒன்றிலிருந்து மூன்றுக்கு
மூன்றிலிருந்து ஐந்துக்கு
அச்சோ பாத்து பாத்து
அம்மா பாவம்
போனால் போகிறதென்று
ஐந்திலிருந்து ஐந்துக்கே 

ஒருமுறை ஏறிக்கொண்டாள்
****************************************************
நடந்து நடந்து அடையாத நிழலைத் 
தாவிஓடிப் பிடித்துவிடுகிறாயே
மனப்பூனையே
மீசைமுறுக்காது
சற்றே காத்திரு
எப்படியும் அடையத்தானே வேண்டும்
நிழலையோ உன்னையோ



வியாழன், அக்டோபர் 10, 2019

கைநிறைய அன்பு

"எப்படியும் உதிரத்தானே போகிறது"
உன் சுழற்றலில் 
உதிர்ந்து கிடக்கும் ரோஜா இதழ்களை 
அதிர்ச்சியுடன் நோக்குபவளுக்கு
 உன் பதில் இதுவாகத்தான் இருக்கும்
பிய்த்துத் தின்றதைப் 
பாராதவரைப் பிழைத்தாள்
********************************************************
ஒரு கைநிறைய அள்ளிய நீரைத் 
துளித்துளியாய்க் கசியவிட்டபடியே 
மணல்வீடு நோக்கிப்போகிறாள் சிறுமி
இப்படித்தான் 
அன்பை இறைத்துவிடவேண்டுமென 
உன்னிடம் கற்றாளோ
**************************************************
வலியும் வேதனையும்
ஒட்டத்துடைத்து உறங்கப்போ
எப்படியும் காலையில்
விழுந்திருக்கும்
ஒரு பல்லிமுட்டையோ
எலிப்புழுக்கையோ

***********************************************
கடகடவென வளர்ந்து
வானத்துக்கு ஒட்டடை தட்டுவதுபோல்

 நிற்கும் மரத்துக்கு 

நீரூற்றிய உரிமை
நிழலுக்கும் ஆகவில்லை

***************************************************

வார்த்தைகளின் வாடை

கொஞ்சமாக கஞ்சி
கொஞ்சமாக மோர்சாதம்
வெந்நீர்,தண்ணீர்
மாற்று உடை
பிளாஸ்க் நிறைய தேநீர்
வாசிக்கவென்று இதழ்கள்
நேற்று யாரோ வாங்கிவந்த ஆப்பிளில் ஒன்று
நறுக்கத்தோதாக கத்தி
எதற்கும் இருக்கட்டுமென சிறுதட்டு,

குட்டி டப்பியில் ஒரு துண்டு 
உப்பு நார்த்தை
அவசரகும்பிடு போட்டு வாங்கிய
அம்மன்கோயில் குங்குமம் 

மடித்த காலண்டர்தாள்
சகிதம் உள்நுழைந்தவளிடம் 

அவன் முறைத்து எறிந்த வசைச்சொல்லைக் 
கட்டிலுக்கடியில் தள்ளிவிட்டு 
முதுகு துடைக்கிறாள்
பெருக்கித்தள்ள வந்த ஆயாவால் 

தாங்க முடியவில்லை
கட்டிலுக்கடியில் சேர்ந்துவிடும் 

வசைச்சொற்களின் வாடை
  

தலைக்குள் சுற்றும் ரயில்

எதிர்பார்ப்பின் மொழி இரைச்சல்
எழுத்தேயில்லை என்பதை அமுக்கிவிடுகிறது
என்ன பதிலைக் காணோம் என 
அன்றாட அதட்டல் வேறு
*******************************************************
எல்லோரும் அண்ணாந்து பார்க்கிறார்கள்
ஒருவர் கையை ஒருவர் தட்டிக்கொள்கிறார்கள்
எல்லோரும் சிரித்துக்கொள்கிறார்கள்
ரயிலோ என் தலைக்குள் சுற்றுகிறது
சர்க்கஸ் சாகசக்காரனே
இரக்கம்கொள்
நிறுத்து
வெளியேறு
நானும் கைதட்டிக்கொள்வேன்

*************************************************
தென்னை இளங்கீற்றுகளை 
வருடியபடி நின்ற நாட்கள் போயின

இருக்கவே இருக்கின்றன 
வளர்ந்த அடையாளமாக வளையங்கள்
மற்றபடி உங்கள் தலையேயானாலும்
வீழும் காய்

கசப்பின் உறைகள்

தொட்டியில் வைத்துக் கொஞ்சினாலும்
மணமில்லை
போகன்வில்லாவில்
***************************************************
எழுந்து நடக்கப்போவதான
பாவனை
 சலித்துவிடுகிறது பாதங்களுக்கு
*********************************************
ஒவ்வொரு நாளுக்குமான கசப்பு 
சிறு உறையிலிட்டு கிடக்கிறது
எடுத்துப்போடப்படாத
ஏராளமான உறைகளில் 
ஏதாவதொன்று 
திடீரெனக் கொட்டிவிடுகிறது
**************************************************
பழுப்பைப்பொறுக்கி
பூச்சிநீக்கி
ஆய்ந்து முடித்தால்
அம்பாரம் அம்பாரம்
முருங்கைக்குச்சி
*******************************************
முடிந்த வயதுகளின்
மடிப்பினை மெல்ல நீவுகிறாய்
உள்ளிருந்து உதிர்கிறது ஓர் உலர்பூ
எத்தனைகாலம்
 நீ எடுக்கவில்லையெனச் சொல்லியபடி
***********************************************



எப்போதோ வீசிய சொல்

எப்போதோ ருசித்த கனி
எப்போதோ நனைந்த அலை
எப்போதோ ஏறிய உயரம்
எப்போதோ வீசிய சொல்
*****************************************
நீ எங்கேயோ போகிறாய்
சொல்லிக்கொண்டுதான் போனாய்
ஆனால் நான் பயிலாத மொழி அது
பின்வரச்சொன்னாயா
காத்திருக்கச்சொன்னாயா என்றுகூடப் 
புரியவில்லை
****************************************
நீண்டகாலமாக சொல்லப்பட்டதையே 
நான் நம்பினேன்
நீலவானம் என்று
கழுவி விட்டாயிற்றா நீலத்தை
எங்கே தவறு நடந்தது
நிறமற்றது வானம்
என்பதை எப்படி எல்லோருக்கும் சொல்வது
எப்படி நம்ப வைப்பது
ஆனால்
அது அப்படித்தானே இருக்கிறது
ஒற்றைக் குரலாய்ச் சொன்னால் 

கேட்க மாட்டார்கள்
ஒரே ஒருவர் வந்தால் போதும் 

என் பக்கம்

பேருந்தில் இறங்கிய சிரிப்பு

நகைக்கடை துணிக்கடை
முகவரி ஏந்திய கைப்பைக்குள் 
உருண்டுகிடந்தன
மதியவுணவுக்கலங்கள்
எதற்கென்றே இல்லாது 
எல்லாவற்றுக்கும் 
விழுந்துவிழுந்து சிரித்துக்கொண்டிருக்கும் 
அவளுக்கு அழகிய பல்வரிசை
இல்லான் எத்தியதில் இல்லாமற்போன 
பக்கவாட்டுப்பல் ஓட்டைக்காக 
கைமறைத்து சிரிக்கும் இவளுக்கும் 
அப்படித்தான் இருந்தது
ஒவ்வொருத்தியின்
நிறுத்தமும் வரவர 

நாளை பார்க்கலாமெனச் 
சிரிப்பைப் பேருந்துக்குள் இறக்கி 
இறங்குகிறார்கள்.

பாதம் தெரியக் கட்டிய சேலை

தானாக அகண்டுவிட்ட
நடையை மறைக்க 
சற்றே மெதுவாக நடக்கிறாள்
வளைகாப்பிட்ட கைகளால் 
தூக்கிப்பிடித்த சேலையை இப்படிப்
பாதம் தெரியக் கட்டியதேயில்லை
இருபத்து நான்காம்தேதியாக 
இருக்கலாம் என்றார் மருத்துவர்
கொஞ்சம் சமாளித்தால்
இருபத்து மூன்றுவரை 

அலுவலகம் போய்விடலாம் என்ற கணக்கினுள் 
அமிழ்ந்தது வயிற்றுப் பிள்ளையின் 
அசைவு
காண்டீன் ஊறுகாயில் வளர்ந்த 

மசக்கைக்குத் தெரியும் 
சம்பளம் என்றால் என்னவென

பாகுபலியைப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்

உளறுபவர்களின் தலையில்
ஒரு கனமுமில்லை
இது தவறென்று தயங்கிக்கொண்டிருந்தால் 
அவர்கள் நீங்களாகிவிடலாம்
தங்களைத் தாங்களாகவே காட்டிக்கொள்ள
மாறுவேடங்கள் தேவைப்படுவதில்லை அவர்களுக்கு
சரித்திரத்தையோ
சங்கீதத்தையோ
இங்கிதமின்றி ஒரு கிள்ளு கிள்ளி
உயரத்தூக்கிக் காடடுவார்கள் 

பாகுபலியை எல்லோரும்
 அடையாளம் காணவேண்டுமல்லவா
எரிச்சலில் எவனோ உடைவாளை உருவுகிறான்
அப்புறம்தான் அவனுக்கு நினைவுக்கு வருகிறது 

அரசகுமாரன் வேடம் 
இந்த நாடகத்தில் இல்லையென
அதேவேகத்தில் வாள் உறை மீள்கிறது
அனுபவக்குறைவினால் பட்ட 

சிறுகீறலின் ரத்தப்பொட்டிலிருந்து உருவாகின்றனர்
உளறுவாயர்களின் பிம்பங்கள்
ஆட்டோ ஓடவேண்டாம்
கண்ணாடி தெரிவதற்கேற்பவாவது 

கண்ணாடியத் திருப்புங்க தல

எல்லாவற்றுக்கும் நிவர்த்தி

அச் அச்செனத் தும்மியபடி 
மிளகாய் வறுத்துக்கொண்டிருந்தவள்
உப்புக்கல்லை உடனிட்டு வறுத்தால்
அடக்கலாம் தும்மலை என்றறிந்தாள்
இறுக்கமான சோற்று உருண்டையில் 
இறங்கிக்கொள்ளுமாம்
குழம்பிலிட்ட கூடுதல் உப்பு
ஊளைமோரையும் கரைத்துச் 

செடியில் ஊற்றலாமாம்
எல்லாவற்றுக்கும் நிவர்த்தி தெரிகிறது
இவன் முகக்கோணலுக்குதான்.....

********************************************************
உனக்குப் புரியாது
என்றே
என் மொழியை
இழக்கிறேன்
தலையசைப்புகளுக்காவது
பதில்சொல்
எனக்குப் புரியாவிடினும்

**********************************************
மழை நின்றவுடன்
தண்மை நீங்குகிறது
வழித்துணைக்கு விடை கொடுப்பதாக
ஒற்றை இடி முற்றும் போடுகிறது



கதவின் பெயர்

எனக்கு ஏன் கதவு என்று பெயரிட்டாய்
எனக்குப் பிடிக்கவில்லை
காற்றைப்பிடித்துக்கொண்டு
கன்னாபின்னாவென
ஆடி முட்டுகிறது கதவு
இதென்ன யாரைக்கேட்டுதான்
யாராவது பெயர் வைக்கிறார்கள் 

சொல்வதைக்கேள் 
காலங்கடந்து நிற்கும்
உனக்கெதற்கு வருத்தம்
மிதியடியெல்லாம் டோர்மேட் ஆக
நான் மட்டும் என்றும் கதவா
முழக்கத்திற்குப்பின் வந்த 

ஆமாம் கோரஸ் தான் 
அதனினும் பயங்கரம்
கதவையோ கதவின் பெயரையோ 

மாற்றிவிட்டுச் சொல்லுங்கள் யாராவது

விருந்தோம்பல்

சரியாகத்தானே இருந்தது
ஆமாம்
எல்லாம்
சரியாகத்தான் இருந்தது
சரியில்லை என்பது
உங்களுக்குத் தெரியும்வரை
சரியாகத்தானே இருக்கும்
உளுத்துப்போவது உத்திரத்துக்கே தெரியாது

*******************************************************

இருநூறுமில்லி பால்வாங்கி
நான்குபேருக்கு காபி கலந்து 
மிஞ்சியபாலில் விளாவிக்குடிக்கும் 
கழனித்தண்ணி'க்கும்
ஒருகை வந்துசேரும் பொழுதில்
காபியும் விலக்கி 
விரதம் நீட்டிப்பாள் அம்மா

முதல்ஈடு இட்டிலியும்
வெங்காய சட்டினியுமாக
நசுங்காத தட்டில் அவர் பசியாற
பசியில்லையென 
தாவணி திருத்தி இறங்குவாள் அக்கா
பழையது தம்பிக்கு விட்டு
***************************************************

அத்தனை பாத்திரங்கள் இல்லாத காலத்தில்
அத்தனை ஓட்டை இருந்தது
அத்தனை மழையும் இருந்தது

கொஞ்சூண்டு வானம்

போகன்வில்லாவின்
முட்கள்
உன் ரத்தச்சொட்டுகளைக்
கவனிப்பதில்லை
ரோஜாவினதும் கூட
ஆக
இரண்டும்
ஒன்றுதான்

*********************************
வேப்பங்கிளைகளின்
இடுக்கில் தெரியும்
கொஞ்சூண்டு வானத்தை
அண்ணாந்து பார்த்துவிட்டு
புரண்டு படுத்துக்கொண்டது நாய்க்குட்டி
என் கண்களோ பாதையில் மட்டும்

********************************************
உக்கிரத்தை அடக்கு
அழுகையை அடக்கு
வன்மத்தை அடக்கு
ஆசையை அடக்கு
நாவை அடக்கு
உணர்வை அடக்கு

நீ
என்னை அடக்குவது
போல்தானே
******************************************
மன்னித்தே ஆகவேண்டுமென 
மனதைத் தயார்படுத்துங்கள்
உங்கள் ஆவேசத்தின்போது
முகமளவு மனமும் சிவந்துகிடப்பது தெரியும்
ஆனாலும் மன்னிக்கத் தயாராகுங்கள்
சட்டென நகர்ந்துவிடாமல்
குற்றவுணர்ச்சியின் 
எச்சில் தெறிக்கும் வார்த்தைகளைச் சேகரியுங்கள்
உதிர்ந்த பவழமல்லியைத் 
துணி போட்டுச் சேகரிப்பீர்களே அதுபோல்தான்
ஆனால்
நீங்கள் துணிவிரிக்குமுன்பே
பவழமல்லியின் பூக்கும் பருவம் 
முடிந்து விட்டிருக்கிறது


சன்னலும் கதவும்

நினைவுகளைப்பார்
நினைவுகளைப்பார்
என்று விரட்டுகிறது
நினைவு
கொஞ்சம் இடைவெளிவிட்டு அடித்தாலென்ன
***************************************************************
காற்றும் வெளிச்சமும்
வெளியே
நீ
திறக்கப்போவது
சன்னலையா
கதவையா

*************************************************
பாவாடைக்குடை விரிய
கரகரவெனச் சுற்றியபோது 

கோர்த்த கரங்களைப்பற்றி
அச்சமில்லாதிருந்தது
பிறகும்
அப்படியே இருந்திருக்கலாம்

**************************************************
நானென்ன
வட்டமா
உருண்டையா
குமிழியா
உருண்டு உருண்டு
யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில்
உடைந்துவிட்டது முட்டை

**********************************************

புதன், அக்டோபர் 09, 2019

பழுப்பேறிய காலம்



ஒட்டிய கன்னத்துடன் இருந்தபோது அம்மாவுக்கு
சற்றே பல் வெளியே நீண்டிருக்கிறது
கறுப்பு வெள்ளைப் படமென்பதால்
 அவள் சேலைக்கொசுவம் 
ஈரமாக இருந்ததா எனத்தெரியவில்லை
ஆனால் அப்படித்தான் இருந்திருக்கும்
புகைப்படமெடுக்கப் போகுமுன்
வீட்டுவேலை முடித்து வந்திருப்பாள்
நாற்காலியில் அகன்ற கால்களுடன் அமர்ந்த 
அப்பாவிடம் சாயாமல்
அம்மாவோரம் சாய்ந்த பெரியவனும்
அம்மாவின் இடுப்பில் அமர்ந்து
தோளில் முகம்சேர்த்த
சின்னவனுமாக
அது ஒரு பழைய குடும்பப்படம்
இப்பொழுது
அம்மா பக்கம் 
சாயவேண்டியதில்லை எவரும்
அம்மாதான் யார் பக்கமாவது

சாய வேண்டியிருக்கிறது

கண்ணீர் நதிசூழ் அறை

ஒரு மழைமாலை
இருளும் குளிருமாக இருக்க வேண்டும்
நீ அண்ணாந்து பார்த்தவுடன்
நட்சத்திரங்கள் மின்ன வேண்டும்
அப்புறம் மொறுமொறுவென ஏதாவது
கொதித்த மணத்தோடு தேநீர்
சரி
உனக்கே தெரியும்
இதெல்லாம் இதே நியமத்தில் வராதென்று
மைக்கை மாற்றிக்கொடு
வேற...வேற...

******************************************************
இடுங்கிய கண்ணும் உதடுமாகச் சிரிக்கும்
மகளின் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்தை 

நேரலையாகப் பார்க்க முடிகிறது
மனசு பொங்கினால் போதாதா
கண்களும் சேர்ந்து கொள்ளணுமா
" அப்பா....காமராவைச் சரியா வைங்கப்பா....
முகத்தைத்தவிர உங்க ரூமெல்லாம் தெரியுது..."
சிணுங்கிச் சிரிக்கிறாள் பெண்ணரசி
இனி
பக்கத்திலொரு கைக்குட்டை 

வாகாக வைக்க வேண்டும்
*********************************************************

பன்னீர்ப்பயலே

நேற்று விட்டிருந்த மொக்குகள்
அகாலத்தில் வெகுதூரத்தில்  நினைவுக்கு வருகிறது
பன்னீர்ப்பயலே நீயோ ஒரு
சிணுங்கி
தொடவேண்டும் என்றே அவசியமில்லை
உன் புன்னகை அவகாசம்
ஒரேமணிநேரம்
பின்னே சுருளத்தொடங்கிவிடுவாய்
நாளைவந்து பார்க்கும்போது
எப்படி சமாதானம் சொல்லப்போகிறேனோ
ஒரு ரோஜாச்செடியைப் 
பெண்ணாகத்தான் உருவகிக்க வேண்டுமா 
 மாற்றி யோசித்த எனக்கு
பறித்துக்கொள்வதே மலருக்கு அங்கீகாரமா 
எனத்தோன்றவில்லை

பழைய கண்ணாடியும் புதிய சுவரும்

கதவுகளில் பூவைச் செதுக்கிய கைகளுக்கு
முதலில் ஒரு முத்தம்
கதவு
அடைந்த வழியின் அடையாளம் என்று
அதுதான் எடுத்துச் சொல்கிறது
******************************************************
நகர்வின் பிரயத்தனங்களை
அந்த மண்புழுவின் குரலில் கேட்ட காகம்
த்சொ த்சொ என்றபடி
இருந்தது
வடை வேகும் வாசனை வரும்வரை
*******************************************************
அட்டைதாளெல்லாம் சுற்றி
வெகு கவனமாகத்தான்
எடுத்துவந்தேன்
பழைய கண்ணாடியை
புதிய சுவரில்
பொருத்தியதும்
முன் நின்றேன்
இதென்ன
உள்ளிருந்து பார்க்கிறார் எவரெவரோ
*****************************************

மாறிய ராகம்

நமது கண்ணாடிகள்
நமது ஆடைகள்
நமது மனிதர்கள்
எல்லாம் மாறிவிட்டன
மாறும்
மாறலாம்
மாறத்தான் வேண்டும்
இன்னும் மாறவும் மாறும்
ஆனாலும்
முகம் சுருங்கிய திவ்யா
சீரியல் அம்மாவானதைப்
பார்க்க சகித்த கண்
முன்வரிசைக்காக முட்டிபோட்ட காட்சியை
முடியிழந்த மனோ
அனேக வில்லனானதைப்
பார்க்க சகித்த கண்
தேர்தல்காலத்தில் விழித்து
கூட்டணி கூட்டணியெனும் காட்சியைக் காணச்
சகிக்கவில்லை
மிஸ்டர் சந்திரமௌலி
மிஸ்டர் சந்திரமௌலி
இவர்களை அங்கேயே கூட்டிப்போய் விட மாட்டீர்களா

நினைக்கத் தெரிந்த மனமே

இன்னும் இதெல்லாம் தெரியாதா
என்ற கேள்வியைப் 
பூங்கொத்துபோலத் தலையசைத்துப் 
பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்
நன்றி சொல்லுங்கள்
அதுதான் எதிர்மரியாதை
*******************************************
நீதானே சொன்னாய்
கேட்குமுன் ஒருதயக்கம்
வந்துவிட்டதா
வரட்டும்
நான் என்பது நீயாகவே இருந்த நாளில் 
சொன்னதை
எப்படி அப்படிக் கேட்பது

***************************************************
உணர்ச்சிபூர்வமாகப் பேசுவது 
இப்போது நாகரிக நடைமுறையில்லையாம்
குறிப்பாக
வலிகளை
வருத்தத்தை
நன்றியை
மறதியை...

ஆங்
நினைக்கத்தெரிந்த மனமே
பாட்டு ரொம்ப பழசாகிவிட்டது

***********************************************************
உன்னோடான பிணக்கு
எப்போது தீரும்
எப்படி எங்கே...
அதற்குள் என்னோடான
என் பிணக்காவது தீர்ந்தால் நல்லது



காகித விசிறிகள்



மஞ்சள் சுண்ணாம்பு உதிர்ந்த காரை
ஒழுகும் கூரை அடியில்
சத்துணவு உண்டுவிட்டு
பெயர்ந்த சிமெண்டுக் குழியில்
இலவச சீருடை மாட்டிக் கிழியாது
பக்குவமாய் உட்காரக் கற்றுவிட்டான்
மூணாம்ப்பு ரமேசு
மறந்துபோய் அவ்வப்போது
விரல் சூப்பும் நினைவு வந்துவிடும்
கீதா டீச்சர் முறைத்தபின்
நெளிந்தபடி டவுசரில் துடைத்துக் கொள்வான்
வயிற்றில் இருந்தபோதே
ஆங்கிலத்தில்தான் செல்லம் கொஞ்சுவாள்
தினேஷின் அம்மா.
ஆங்கிலப் பாலூட்டி,ஆங்கிலத்தில் தாலாட்டி,
ஆங்கிலத்தில் மூச்சுவிட்டு
ஆங்கிலமாகவே வளர்கிறான் தினேஷ்
அவன் பள்ளியோ ஆங்கில செங்கற்களால்
கட்டப்பட்டது
அவன் சரஸ்வதியே ஆங்கிலப் பாட்டுதான்
கேட்பாள்
அவன் படிப்பது தேர்ட் ஸ்டாண்டர்ட்
**************************************************
மூணாம்ப்பு ரமேசுக்கும்
தேர்ட் ஸ்டாண்டர்ட் தினேஷுக்கும்
நாளை பொதுத் தேர்வு
நாங்கள் நியாயமானவர்கள்
எல்லோரையும் சமமாக நடத்துபவர்கள்
சமமான தேர்வு வைப்போம்
நாடு சமமாகும்
மூணாம்ப்பில் சமத்தை நிலைநாட்ட
முடியாவிடில்
இருக்கவே இருக்கிறது அஞ்சாம்ப்பு
அதையும் தாண்டி வா
எட்டாம்ப்பில் இருக்கு உனக்கு
போதும் போதும்
நீங்கள் படித்தது
சேற்றில் இறங்கவும் ஆளில்லை
சோற்றைப் பொங்கவும் ஆளில்லை
இந்தி இறங்காத நாக்கோடு
இட ஒதுக்கீடு கேட்பாயோ
ஒதுங்கிப்போ குலத் தொழிலோடு
நீ
விரல் நீட்டவேண்டியது
வாக்குச் சீட்டின் அடையாள மை
வைக்க மட்டுமே
*******************************************
இத்தனை வன்மம் கொட்டும்
கல்விக் கொள்கைக் காகிதங்களால்
எஜமானர்களுக்கு விசிறும் அடிமைகளே
ஒருநிமிடம் குனிந்து பாருங்கள்
உங்கள் காலில் மிதிபட்டுக் கிடப்பது
உங்கள் குழந்தைகள்தான்
எப்போது கண் திறப்பீர்

பகிர்ந்து பருகிய தேநீர்

உனக்கென்ன.....
இது வெறுப்பா பொறாமையா
அங்கீகரிப்பா
ஆதங்கமா
நைச்சியமா
ஏகடியமா
புரியும்படி ஒரு தொனி சேர்த்தாலென்ன
இதெல்லாம் குரலைப் பொருத்தியவன் குறைபாடா
வளர்த்த கலையா
என்ன எதிரொலிப்பதென்ற
குழப்பம் தலையிடிக்கிறது பார்
******************************************************
ஊர்ப்பெயரின் மேல்
சுவரொட்டி ஒட்டிய
மைல்கல்லின் அருகே
நின்று
216 கிமீ மட்டும் தெரிய
எடுத்த படம்
இந்த வாழ்க்கை
****************************************************
என்னைத்தான் தேடுவாய் என்ற நினைவு 
கதகதப்பாய் மாறுகிறது
ஒரு தேநீரைப் பகிர்ந்து பருகி
இரண்டாய் வாங்கியிருக்கலாம்
எனச்சற்றே சிணுங்கி
கையிலுள்ள பொதிகளின்
கைப்பிடியைச் சரிசெய்து
மாட்டிக்கொண்டு
தானே சுமப்பதாக நீளும்
உன் கரிசனத்துக்குத் தலையசைத்துவிட்டு
நடப்போமே என்ற நினைவூட்டலைப் பகிரேன்
அலைபேசி ஒளிராமல் மேசைமேல் கிடக்கும் 
நடுக்கம் குறையட்டும்

வாழ்ந்தா....

  மாரியம்மன் கோயில் வாசலில் ஆடும் தோரணங்களையும் பொங்கல் அடுப்பு புகைமூட்டத்தையும் ஒன்றின்மேல் ஒன்றாக சரசரக்கும் காக்காய்ப்பொன் சரிகைப் பாவா...