நின்றுகொண்டு வருபவள்

இந்த நாளிலும் 
சலனமற்ற முகங்கள்
அமர்ந்திருக்கின்றன
படியில் தொங்குகிறவன் 
வழக்கம்போல் ஓடிவருகிறான்
உயரக்கம்பியைக் 
கை தூக்கிப் பிடித்துக் கொள்கிறாள் அவள்
சாயமிழந்த
அடுத்தமுறை அணிகையில் 
நிச்சயம் கிழியப்போகிற
வெக்கையால் 
வியர்வை பொங்கிக்கிடக்கும் 
அந்த ரவிக்கை இடுக்கிலும் 
என்னவோ தெரிகிறது சிலருக்கு

வரம் மறந்த கடவுளும் ஒரு யாசகியும்

"இப்படியாக இரு "
உன் வலது உள்ளங்கை
உயர்கையில்
உரத்துச் சொன்னாயோ...
முணுமுணுத்தாயோ.....
நான்
இப்படித்தான் இருக்கிறேன்.
நீ சொன்ன :இப்படி"
இதுதானா?
நெற்றி வியர்வையாய்
சுரந்து பெருகிய
சலிப்பின் துளிகளை
வழித்து ..வழித்து ..
அந்தரத்தில் எறிந்துவிட்டு
இப்படியாகவே-இருக்கிறேன்...
சலிப்பு பெருகி..பெருகி
சூழ்ந்த நீர்ப்பரப்பின்
மேலொரு தக்கையாகவும்
நான்
இப்படித்தான் இருக்கிறேன்..
உன் வரம்
உனக்காவது நினைவில் இருந்திருக்கலாம்.