பட்டுப்போகவுமில்லாமல்
துளிர்க்கவுமில்லாமல்
சவலையாகவே நின்ற
மிளகாய்ச்செடியை அகழ்ந்தெடுத்துவிட்டுப்
புதிய கன்று
ஒன்றை நட
ஒரு காலையும் சிறு கவலையும்
போதுமாயிருந்தது
விளையவிருக்கும் காரத்தின் கற்பனையிலோ
ஒரு பருவமும் உளைச்சலும்
காம்பிலிருந்து வீழ்த்திய
பெரியப்பன் நினைவிலோ
கண்துடைத்தபடி படியிறங்குகிறான்
மாடித்தோட்டக்காரன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக