நான் பேசாமல் என்னோடு
பேசிக் கொண்டிருந்திருக்கலாம்
பேசாத உன்னோடு பேசிக் கொண்டிருப்பதாய்
மட்டுமே புரிந்து கொண்டு
கேட்காத உன்னோடு பேசிக் கிடந்திருக்கிறேன்
என் துயரெலாம் இப்போது
என்னைப் பற்றியே அல்ல
ஏந்திக் கொள்ள யாருமின்றி
சுவரில் மோதித்
தரையில் புரண்டுக்
காற்றில் கைவிரித்தழும்
என் சொற்களை
எப்படி ஆறுதல் செய்ய.....
2 கருத்துகள்:
ஒரு அன்னையின் பரிவுடனும் ஆதுரத்துடனும் ஒலிக்கும் வரிகள். எடுப்பாரின்றி ஏங்கி அழும் சொற்களை மறுபடி ஏந்திக்கொள்ளும் வழியற்றுப்போன வாழ்க்கையின் கையாலாகாத்தனத்தை உறைக்கும் கவிதை அற்புதம் உமா.
வாழ்த்துக்கள். மன்னிக்கவும் தாமதமாய் படித்ததற்கு. ஏங்கி நிற்கும் சொற்களும் குரல்களும் சமூக வீதிகளில் ஆதரவின்றி அலைந்து கொண்டிருக்கிறது பலரிடத்தும், பல இடத்தும்.
கருத்துரையிடுக