குருதியின் நீர்மை

சொட்டுச் சொட்டாய் உதிர்ந்து கொண்டிருக்கிறது
எவ்வளவற்றை ஏந்திவிட முடியுமோ
அவ்வளவையும் ஏந்திவிடக் கை குவிக்கிறேன்
ஏந்திய மறுநொடி வழிந்தபோதும்
மழைத் துளியே உன்மீதிலான காதலைத்தான்
எப்படித் துறப்பேன்
உள்ளிறங்கி உள்ளிறங்கி

என் ரத்தக் குழாய்களில்
பயணிக்கும் பேரன்பு உனக்கு வாய்க்காதபோதும்
என் குருதியின் நீர்மை நீதானெனக்
கற்பித்துக் கொள்கிறேன்
பைசாசத்தைக் கூட்டு சேர்த்துக் கொண்டு
வெறியாடும் பொழுதுகளையும் மன்னித்து
பழரசமருந்தி இசைபாடும் 
காவிய நாயகனாக உருவகித்துக்
காத்திருக்கப் பழகுகிறேன்