விண்மீன்கள் பொதிந்த பித்தளைத் தூக்கு

நல்ல அழுத்தமான பித்தளை தூக்கு அது
மூடவும் திறக்கவும் 

தனிக்கவனம் வேண்டுகிற 

அதற்குள்தான் இட்டு வைத்திருந்தேன் 

சரளைக்கல்போற் பருத்த விண்மீன்களை
ஒவ்வொன்றாக எடுத்து 

உள்ளங்கையில் வைத்து 

துணைசேர்த்துக் கண்ணீர்விட
கதறியழ

தனியாகச் சொரியும் கண்ணீருக்கு 

துயர்குறைக்கும் ரசாயனம் சேர்வதில்லை
அந்த விண்மீனுக்கு
சாய்ந்தழும் தோள் அளவு
விஸ்தீரணம் பெருகுமென்பதும்
நீண்டு நீண்டு கன்னக்கறை
துடைக்கும் விரலாக வளருமென்பதும்
என் ரகசியம்

எப்படித் திறப்பதென மறந்த
நான் தட்டித்தட்டி 

நகர்த்திக்கொண்டிருக்கிறேன்
பால்கட்டிய தாய்முலையெனக்
கண்ணீரால் 

கனத்துக்கொண்டிருக்கிறது இதயம்