மஞ்சள்படிந்த படித்துறையின்
பாசிஓரங்களில்
எப்போது விழுந்த விதையுடையதென்று
தெரியாத
குட்டிஇலைகள் காட்டும் புதுப்பச்சையை
அனிச்சையாய்க் கிள்ளியபடி
குட்டையாய்க் கிடக்கும் நீருக்கும்
ஒரு கல்லை எறிந்துவிட்டு...
போய்விடுகிறாய்
கவலையின்றி
*****************************************************
நீர்மையில்லாத புன்னகையோடு
நீ விஸ்தாரமாகப்
பாராட்டிக் கொண்டிருக்கும் போது
சடசடவெனக் கேட்டது
வேறொன்றுமில்லை
அன்பின் கோட்டை என்று நீ சொன்னாயே
அது நொறுங்கிய சப்தம்தான்
எங்கிருந்தோ வந்து முன்வாசலில் கிடக்கிறது
ஒற்றையிலைக்கும்
வழியற்ற கற்கூடுகளின் நடுவே
என்னவோ ஆயாசத்தில் கிடக்கும்
முதுமகள் போலக்
கிடந்தது சிலநொடி
முந்தானை உதறி எழும் அவள்போலவே
கடந்தும்போனது
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக